Jak wyglądałyby filmy porno, gdyby za kamerą siedzieli znani reżyserzy?

Mrok, smutek, śmierć i lodowate cycki – tak w skrócie można by opisać klimat produkcji Tima Burtona. W roli głównej Johnny Depp grający postać samotnego, zmanierowanego ekscentrycznego jebakę z zaburzeniami adaptacyjnymi oraz Helena Bonham Carter w roli niemłodych, aczkolwiek dość pociągających zwłok. W tle posępna, wywołująca gęsią skórkę na dżądrach, muzyka Danny'ego Elfmana.

Woody Allen

Przez bite dwie godziny musielibyśmy oglądać onanizującego się neurotycznego Żyda granego, ma się rozumieć, przez Woody'ego Allena. W przerwach pomiędzy kolejnymi szczytowaniami dowiedzielibyśmy się o życiowym pechu bohatera, jego wrodzonej nieśmiałości i trudnej relacji z matką.
Akcja toczyłaby się dość wolno i niemrawo, ale głupio tak odejść od telewizora – to przecież ambitne kino w reżyserii wybitnego reżysera. Film byłby dość nudny i równie podniecający co reklama Prusakolepu, ale mimo to bawilibyśmy się na nim świetnie.

Quentin Tarantino

Popisowa kreacja Umy Thurman. A właściwie to jej stopy, którą zmuszeni bylibyśmy podziwiać w każdym ujęciu. I to ze świadomością, że jedyną osobą, która jara się tym widokiem jest sam reżyser. A i tak największe propsy zdobyłby Samuel L. Jackson, w roli postaci drugoplanowej, co to nadużywa brzydkiego słowa na „N” (za co, klasycznie już, Quentin musiałby się tłumaczyć przed oburzonymi, białymi niczym albinoskie dupsko, krytykami).

Alfred Hitchcock

Film zacznie się od wytrysku.

Pedro Almodovar

Mimo że nie jest to kino dla każdego widza, ten hiszpański reżyser ma swoich oddanych fanów, którzy chętnie zobaczyliby film, w którym pierwsze skrzypce gra ekipa wesołych, aczkolwiek wyjątkowo zmanierowanych waginosceptycznych mężczyzn, dwójka dziarskich lesbijek, trzech zblazowanych transwestytów i jeden człeczyna o płci trudnej do jednoznacznego ustalenia. Pewne jest natomiast to, że wszystkie te postaci przez cały seans trwałyby w przedziwnych, dość niezdrowych relacjach łóżkowo-emocjonalnych. Spojler: dzieci z tego nie będzie!

M. Night Shyamalan

Z trailera, a nawet samego początku filmu, można by wywnioskować, że produkcja ta będzie kawałem dobrego kina. Nic bardziej mylnego – już po pierwszych dwóch numerkach jakość tego dzieła będzie spadała szybciej niż Keith Richards z palmy. Ostatnie minuty produkcji będziemy oglądać z poczuciem głębokiego zażenowania i wrażeniem, że pan Shyamalan chyba nigdy nie chędożył.

David Lynch

Za luja pana nie wiemy o co tu chodzi. Po dwukrotnym obejrzeniu tej produkcji w dalszym ciągu zachodzić będziemy w głowę, co reżyser chciał nam przekazać. A może to po prostu całkiem normalny film o ruch#niu? Nie, no chyba nie.

Peter Jackson

To jedyny reżyser, który będzie w stanie z krótkiego scenariusza o zwykłej kopulacji zrobić osiemnastogodzinny epicki tryptyk za setki milionów dolarów. Kręcony w najnowszej technologii film zrealizowany zostanie także w wersji 3D (oglądający odniosą wrażenie, że mięciutkie worki mosznowe delikatnie smagają im czoła). Po pierwszych dwóch godzinach seansu widzowie będą rzygać z przesytu zbędnej pompatyczności i zatęsknią do prostych dzieł pana Rocco Siffrediego. Po kolejnych dwóch godzinach na długo stracą ochotę na oglądanie porno.


W czternastopłytowym wydaniu DVD film zawierać będzie dodatkowych czterysta sześć scen oraz obszerny komentarz właściciela parkingu, na którym w 1983 roku swój samochód zaparkował Peter Jackson.