Tak bronicie tego Sienkiewicza z czystej zawiści - bo skoro wy się z tym musieliście męczyć, to inni niech też cierpią.

Pewnie znajdą się tacy, którym to się podoba, ale generalnie to w mojej opinii te dzieła Sienkiewicza, to taki odpowiednik dzisiejszego kina Hollywood. Ma zapewnić rozrywkę, ładne i niecodzienne obrazki, jakąś niezbyt skomplikowaną akcję, wyraźnych bohaterów itd. Dobrze nawiązać do faktów, ale się ich nie trzymać, dobrze podkolorować (no. obrona Częstochowy).

Naturalnie zamiana na Pottera nic nie zmieni, ale zamiana na coś innego w ogóle by się przydała.

O, i wreszcie piszesz coś z czym częściowo się zgadzam. Prawdy historycznej u Sienkiewicza szukać... no nie sposób. Dzieła te (bo są to dzieła, co by o nich nie mówić) powstawały w takim okresie, że ku pokrzepieniu serc, nie mogły mieć innej formy ani treści.Z drugiej strony, pięknie pisze Gombrowicz: "Czytam Sienkiewicza. Dręcząca lektura. Mówimy: to dość kiepskie, i czytamy dalej. Powiadamy: ależ to taniocha – i nie możemy się oderwać. Wykrzykujemy: nieznośna opera! i czytamy w dalszym ciągu, urzeczeni...No i cóż, pierwszorzędny pisarz drugorzędny.. A dla nas jest to nadal powierzchowna bo powierzchowna, ale lekcja historii. I nawet jeśli są w niej przekłamania, to przeciętny Polak bez Sienkiewicza o potopie szwedzkim wiedziałby tyle, co zapamiętał z historii w podstawówce. A bez takiego Kmicica na przykład - jeszcze mniej o sobie I ja akurat Sienkiewicza będę bronił - mimo oczywistych wad. Tyle że rzeczywiście błędem jest ładowanie tego do głowy na dzień dobry w podstawówce. A w dzisiejszych czasach - wpierw film. Ekranizacje Sienkiewicza mamy dość sensownie zrobione akurat.A i jeszcze jest Kaczmarski przecież, ze swoimi, jak sam mówił "brykami":https://www.youtube.com/watch?v=mEVt6zLRCtg

Da się dotrzeć z tym do głów, tylko trzeba umiejętnie. No i nie od początku podstawówki, na litość boską..

:brtk Spokojnie. Porownujesz do dzisiejszej sytuacji na rynku literackim. To bylo pisane w XIX wieku, gdzie, owszem, pisanie powiesci bylo akurat popularne, ale warsztatow, foruf i samouczkow nie bylo. Krzyzacy, Potop i Quo Vadis to powiesci z najwyzszej polki swiatowej, napisane z rozmachem, skrupulatnie historycznie odwzorowane (ale to urwa powiesc, wiec tzw wolnosc artystyczna jest spoko), konsekwentnie prowadzona akcja, rozwiniete postacie, dobre dialogi i diabelsko ambitne opisy geografii i historii (ze swieczka szukac kogos w dzisiejszych czasach). Nie ma wspolczesnego pisarza polskiego ktory by mu dorownal. Tom Clancy i King by sie nie powstydzil. A tematyka byla taka, jakie czasy, zabory, konspiracja itd.

Potop i Krzyzacy to jest cale studium bycia Polakiem, nasza duma i romantycznosc ujete w powiesci - czlowiek dopiero zauwaza czytajac klasyczna literature innego kraju, gdzie zamiast patriotycznych uniesien, najbardziej popularne byly nurty naturalistyczne, vide zycie pastora na spokojnej wsi, przeplatane mialkimi spolecznymi problemami (zaleta uczesczania do 2 liceow).
Quo Vadis, to po prostu Szata napisana 100 lat wczesniej prawie - religijny pozytywizm i polski tragizm.A Janko Muzykant jesli mnie pamiec nie myli to proba pierwszych wrazliwosci spolecznych ala potem/przedtem Zeromski.

Ogolnie bardzo warto wziac te ksiazki do reki, jako dorosla i dosc oczytana osoba. I nie czytac jako nudnej kreacji historycznego bostwa, ale jako twor czlowieka zyjacego i czujacego w XIX wieku. Nie powalaja na kolana, ale tez sa oknem na nasza historie sprzed 150 lat.
Mi np. po Krzyzakach zawsze jakos naprawde zal Kaczynskiego, bo on jakos tak zywcem z tych czasow sie urwal.